PERSONEL:

• Lek Adrianna Liberska-Nobis

OFERTA PORADNI:

Poradnia dermatologiczna zajmuje się diagnostyką i leczeniem chorób skóry u dzieci i dorosłych:

• choroby alergiczne
• łuszczyca
• trądzik pospolity
• trądzik różowaty
• grzybica skóry i paznokci
• łojotokowe zapalenie skóry
• brodawki wirusowe
• wypadanie włosów
• łupież

Jak przygotować się do wizyty?

Na pierwszą wizytę należy zabrać ze sobą spis aktualnie stosowanych leków wraz z dawkowaniem, dokumentację z dotychczasowego leczenia (wypisy ze szpitali, wcześniej wykonywane badania) oraz ewentualne inne wyniki badań (np. badań laboratoryjnych, histopatologicznych, bakteriologicznych).

Dermatologia jest bardzo szeroką dziedziną medycyny wywodzącą się z interny, która dołączyła do zabiegowych specjalizacji medycznych.

Skóra uważana za zwierciadło ustroju, pozwala na szybką diagnozę wielu poważnych chorób narządów wewnętrznych, m.in. nowotworów, cukrzycy, chorób zakaźnych, endokrynologicznych, nerek, wątroby czy trzustki. Na szczególną uwagę zasługuje także związek pomiędzy chorobami skóry a stanem psychicznym pacjentów, co skutkowało powstaniem nowej dziedziny medycyny, która łączy dermatologię i psychiatrię – psychodermatologia.

Postępy w dermatologii widoczne są w rozwoju nowych metod diagnostycznych, takich jak: dermoskopia, wideodermoskopia, trichoskopia, kapilaroskopia czy mikroskopia konfokalna oraz w zastosowaniu szeregu metod zabiegowych, takich jak kriochirurgia, laserochirurgia czy terapia fotodynamiczna.

Wenerologia jest dziedziną medycyny, która zajmuje się chorobami przenoszonymi drogą płciową, tzw. chorobami wenerycznymi. Z uwagi na wieloletnią stygmatyzację chorób przenoszonych drogą płciową, wstyd i lęk związany z konsultacją wenerologiczną sprawia, że pacjenci często trafiają do lekarza specjalisty zbyt późno.

Poradnia zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem chorób dermatologicznych i wenerologicznych.

Do najczęściej zgłaszanych problemów dermatologicznych zaliczamy:

• Trądzik pospolity – jest częstym schorzeniem skóry o znacznym obciążeniu psychologicznym i społecznym. Patogeneza i istniejące strategie leczenia trądziku są złożone. Trądzik dotyka około 85% nastolatków. Częstość występowania trądziku po okresie dojrzewania zmniejsza się wraz z wiekiem, ale obciążenie chorobą u dorosłych jest nadal dość wysokie.
• Trądzik różowaty – przewlekła zapalna choroba twarzy. Częstość występowania trądziku różowatego wzrasta wraz z wiekiem, a przebieg kliniczny charakteryzuje się nawrotami. Trądzik różowaty ma wiele znanych zewnętrznych czynników wyzwalających, których należy unikać, takich jak ekspozycja na słońce, ciepło i zimno, napoje alkoholowe i pikantne potrawy. Otyłość, zakażenie Helicobacter pylori, palenie tytoniu i nieswoiste zapalenie jelit niosą ze sobą znaczne ryzyko rozwoju trądziku różowatego.
• Zapalenie mieszków włosowych – proces zapalny obejmujący mieszek włosowy mający podłoże zakaźne lub niezakaźne. Wyróżniamy różne typy zapalenia mieszków włosowych w oparciu o ich etiologię, objawy kliniczne i metody leczenia.
• Łojotokowe zapalenie skóry –  jest częstą chorobą skóry u niemowląt, młodzieży i dorosłych. Charakterystyczne objawy: łuszczenie się, rumień i swędzenie, występują najczęściej na skórze głowy, twarzy, klatce piersiowej, plecach, pachach i pachwinie. Choroba ma charakter przewlekły, cechuje się znaczną liczbą nawrotów.
• Atopowe zapalenie skóry – jest najczęstszą przewlekłą, zapalną chorobą skóry. Predyspozycje genetyczne, przerwanie bariery naskórkowej i rozregulowanie układu odpornościowego stanowią niektóre z elementów patofizjologii AZS. Zrozumienie patofizjologii AZS pozwala osiągnąć bardziej precyzyjne podejście medyczne do zapobiegania i leczenia tej przewlekłej dermatozy.
• Wyprysk kontaktowy alergiczny i niealergiczny – diagnoza opiera się na dokładnym wywiadzie, badaniu fizykalnym i testach płatkowych. Obecnie stosuje się kilka dostępnych na rynku paneli testów płatkowych. Alergeny znajdują się w szerokiej gamie produktów codziennego użytku, żywności, związane są z narażeniem zawodowym.
• Łuszczyca – jest genetyczną przewlekłą chorobą skóry o podłożu immunologicznym, charakteryzująca się obecnością grudek i złuszczających blaszek. Zaostrzenie łuszczycy może prowadzić do ogólnoustrojowego zapalenia i współwystępowania chorób sercowo-naczyniowych. Ponadto łuszczyca może być związana z innymi chorobami autozapalnymi i autoimmunologicznymi.
• Choroby pasożytnicze skóry – dermatozy najczęściej wywoływane przez pasożyty zewnętrzne, takie jak świerzb lub wszawica (wszy głowowe, wszy odzieżowe i wszy łonowe). Objawy kliniczne mogą być związane z wnikaniem pasożyta pod skórę, jego rozwojem, wydzielaniem jadu lub wtórnymi zmianami alergicznymi.
• Choroby bakteryjne skóry – infekcje bakteryjne skóry są często obserwowane przez dermatologów. Większość zakażeń wywoływana jest przez bakterie Gram-dodatnie Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes. Ze względu na różnice w czynnikach zjadliwości i odporności żywiciela, szczepy te mogą prowadzić do różnych postaci zmian skórnych i przebiegu infekcji.
• Choroby wirusowe skóry – większość wirusowych chorób skóry objawia się wysypką w obrębie skóry i błon śluzowych. W gabinecie dermatologicznym leczone są wirusowe choroby skóry, w tym: wirusowe wysypki dziecięce (odra, różyczka, rumień zakaźny i różyczka), wirusy opryszczki (wirus opryszczki zwykłej, wirus ospy wietrznej i półpaśca, wirus opryszczki mięsaka Kaposiego, wirusowe infekcje odzwierzęce [orf, ospa prawdziwa]) i kilka innych wirusowych chorób skóry, takich jak wirus brodawczaka ludzkiego, choroba dłoni, stóp i jamy ustnej, mięczak zakaźny i zespół Gianotti-Crosti.
• Choroby paznokci – są często obserwowane w codziennej praktyce, ale objawy mogą być trudne do zinterpretowania. W diagnostyce różnicowej pod uwagę należy wziąć: grzybicę paznokci, zmiany w przebiegu chorób zapalnych skóry, jak w łuszczycy, liszaju płaskim, a także zmiany w przebiegu chorób wirusowych.
• Psychodermatozy – Psychodermatologia zajmuje się interakcją między umysłem a skórą. Skuteczne postępowanie u części pacjentów zgłaszających się do poradni dermatologicznej zależy od rozpoznania czynników emocjonalnych i psychologicznych.
• Łysienie – wypadanie włosów bywa dokuczliwe i może mieć znaczący wpływ na jakość życia pacjenta. Łysienie dzielimy na bliznowaciejące i niebliznowaciejące – szybka, prawidłowo postawiona diagnoza przez dermatologa ma wpływ na skuteczność i czas leczenia.
• Znamiona i nowotwory skóry – istnieją liczne warianty znamion melanocytowych. Najważniejsze znaczenie badania dermatoskopowego przeprowadzanego przez dermatologa polega na odróżnieniu znamion od czerniaka oraz od znamion atypowych, takich jak atypowe znamiona Spitz, które nie spełniają wszystkich kryteriów czerniaka. Diagnostyka ma też różnicować nowotwory nieczerniakowe skóry, jak rak podstawnokomórkowy skóry, rak kolczystokomórkowy skóry.
• Choroby tkanki łącznej – reumatologiczne ogólnoustrojowe choroby autoimmunologiczne charakteryzują się zajęciem stawów związanym z objawami pozastawowymi. Wśród nich choroby skóry są często najistotniejszym i najbardziej reprezentatywnym objawem klinicznym, jak łuszczycowe zapalenie stawów, twardzina ograniczona czy toczeń rumieniowaty układowy. Ocena zmian skórnych może być pomocna w potwierdzeniu diagnozy zarówno w przypadku klasycznych, jak i klinicznie nietypowych wariantów chorób tkanki łącznej.

Do najczęściej zgłaszanych problemów wenerologicznych zaliczamy:

1. Choroby bakteryjne przenoszone drogą płciową, np. rzeżączka, kiła, chlamydioza, ziarniniak pachwinowy
2. Choroby wirusowe przenoszone drogą płciową, m.in. opryszczka narządów płciowych, infekcja wirusem HIV, infekcja brodawczakiem ludzkim – HPV
3. Choroby pasożytnicze przenoszone drogą płciową, m.in.: rzęsistkowica, pełzakowica, wszawica łonowa i świerzb
4. Grzybice narządów płciowych, np. kandydoza, drożdżyca

Objawy, które wskazują na konieczność wizyty w Poradni Dermatologiczno – wenerologicznej to występujące na narządach płciowych:

• świąd
• zaczerwienienie (rumień)
• krosty i swędzące grudki/guzki
• pęcherzyki
• nadżerki i owrzodzenia (także niegojące się, bezbolesne)
• stwardnienie skóry i błon śluzowych
• biały nalot
• wyciek z cewki moczowej/pochwy
• zmiana konsystencji i koloru wydzieliny z pochwy
• nieprzyjemny zapach

Pacjenci odbywający częste stosunki seksualne z licznymi partnerami, stosunki seksualne bez zabezpieczenia mechanicznego (prezerwatywa) lub tzw. chemsex (ang. Party and play – przyjmowanie narkotyków lub alkoholu celem zwiększenia doznań seksualnych) wymagają regularnych badań diagnostycznych w kierunku chorób przenoszonych drogą płciową.

W Poradni Dermatologicznej wykonujemy badania diagnostyczne z użyciem dermoskopu, tj. dermoskopię i trichoskopię:

Dermoskopia – przydatna technika poprawiająca dokładność diagnostyczną różnego rodzaju schorzeń skóry. Dermoskopia poprawiła wykrywanie czerniaka i innych nowotworów skóry, zaowocowała wykrywaniem czerniaków we wczesnej fazie zaawansowania i pomogła poprawić zdolność do różnicowania znamion (zmian łagodnych) od czerniaków, co z kolei spowodowało mniejszą liczbę biopsji łagodnych zmian. Poza diagnostyką znamion barwnikowych, dermoskopia znajduje zastosowanie w różnicowaniu chorób zapalnych skóry, chorób pasożytniczych skóry, chorób wirusowych skóry.

Trichoskopia – szybka, nieinwazyjna i łatwa do wykonania technika uważana za niezbędne narzędzie diagnostyczne w ustaleniu prawidłowej przyczyny łysienia. Może być wykonywana dermoskopem manualnym (powiększenie x10) lub wideodermoskopem (powiększenie do 1000 x). Jest to prosta i szybka metoda, która zmniejsza potrzebę biopsji skóry głowy, jest dobrze akceptowana przez pacjentów i przydatna do monitorowania leczenia i postępów terapeutycznych.